najcięższy dzień trekkingu

Wyruszyliśmy z Chisapani dopiero około godziny 10, ponieważ myśleliśmy, że poradzimy sobie z tym odcinkiem w 5-6 godzin zamiast ośmiu. Droga do Nagarkot prowadziła przez kilka uroczych wiosek w tym wioskę Juhne gdzie rozdałem moje wszystkie słodycze, notabene zakupiłem dużo cukierków i batonów na mój trekking, a zjadłem może jednego. Uśmiech Dzieci wynagrodził mi braki cukru w moim organizmie. Szlaki w Dolinie Katmandu są słabo oznaczone, co jakieś 2 godziny mijaliśmy jakiś znak który informował nas gdzie mamy iść, gdyby nie pomoc lokalów było by trudno, apropo lokalsów; wprowadzili nas celowo lub nie w błąd i zamiast 18 km zrobiliśmy tego dnia 25:/ Z pięciu godzin zrobiło się osiem. To był najbardziej wyczerpujący dzień całego treku.

Co chwilę mijaliśmy samosiejki lub nie, kilkumetrowych krzaków marichuany. Stara babcia chciała nam nawet sprzedać ponad 50 gramów za symboliczną kwotę:D
Do Nagarkot dotarliśmy około 18. Okazało się, że trudno w tej miejscowości o tani nocleg lub lodge poniżej 300 rupii, przynajmniej w weekend, gdzie zjeżdżają się turyści. Jeden z Nepalczyków zaproponował nam darmowy nocleg w jego domu, niestety nie posiadał bieżącej wody, która była nam niezbędna po całym dniu wysiłku.
Zmęczeni zalogowaliśmy się w pierwszym lepszym hotelu, oczywiście domagając się rabatu. W sumie za nocleg za dwójkę zapłaciliśmy 450 rupii, co daje na osobę 12 zł:)

Nad ranem około godziny 5, ktoś lub coś kazało mi się obudzić i wyjrzeć przez okno. Obudziłem Dawida, potem Iwonę i Roberta i wyskoczyłem z aparatem robić zdjęcia. Mieliśmy niesamowite szczęście ponieważ od 5 do 6 godziny rano można było podziwiać piękną panoramę Nagarkot, Co prawda ośmiotysięczniki były ukryte za chmurami i musieliśmy zadowolić się 6-7 tysięcznikami, ale i tak widok zapierał dech w piersiach.

Zdjęcia (31)

Komentarze (0)